De verschillen in de beloning tussen de top en de werkvloer kunnen bij beursgenoteerde bedrijven zeer fors zijn. Een CEO die 283 keer zo veel verdient als zijn gemiddelde werknemer. Hoe leg je dát als HR-manager uit aan je personeel?
De site CHRO.nl sprak daarover met hoogleraar Human Resources Studies Dorien Kooij van Tilburg University.
Uit onderzoek van de Volkskrant naar de beloning van de top van twintig AEX-bedrijven bleek dat de topman van Shell, Ben van Beurden, momenteel koploper is in de lijst van grootverdieners. De beloning van Van Beurden kwam in 2018 uit op 20,1 miljoen euro. Een optelsom van het basissalaris, bonussen, aandelen, pensioen en overige inkomsten.
De beloning van Van Beurden was afgelopen jaar 144 keer hoger dan de gemiddelde beloning van Shell-werknemers.
Lees ook: Dit verdienen de bazen van de 7 meest winstgevende bedrijven ter wereld
Maar het kan nog extremer. Zo verdiende Paul Polman, de per 1 januari dit jaar vertrokken CEO van Unilever, in zijn laatste jaar bij het Brits-Nederlandse voedingsconcern 11,7 miljoen euro. Daarmee viel zijn beloning 283 keer hoger uit dan die van de gemiddelde werknemer bij de multinational.
Kanttekening die je hierbij kunt plaatsen: bij een producent van soep en shampoo zoals Unilever zullen de verschillen tussen fabriekswerkers in Oost-Europa en Azië en de bestuurstop al snel een stuk groter zijn, dan bijvoorbeeld bij een fintechbedrijf als betalingsverwerker Adyen.
Beloningsverschil CEO en gemiddelde werknemer
“Vaak wordt de schaarste in de top als reden voor de hoge salarissen genoemd”, zegt Kooij tegen CHRO.nl. “Maar het is natuurlijk logisch dat als het goed gaat met het bedrijf, iedereen profiteert."
Wel is het volgens Kooij zo dat werknemers zich vooral met directe collega's vergelijken en minder met met de bedrijfstop. “Werknemers worden onder andere gemotiveerd door een eerlijk salaris, en dat vergroot weer hun prestaties. Ze vergelijken zichzelf vooral met collega’s en natuurlijk veel minder met een topman."
Toch blijft de vraag relevant in hoeverre de beloningsverdeling tussen de top en de rest van een onderneming als eerlijk wordt ervaren. Het is lastig om daarvoor een absolute maatstaf te nemen, maar Kooij heeft wel een idee van wat redelijk zou zijn voor het bedrijfsleven. “In de publieke sector hebben we de Balkenendenorm. Ik denk dat een ratio van 1 staat tot 40 meer dan redelijk zou zijn voor het bedrijfsleven. Dus dat een CEO een inkomen van maximaal veertig keer hoger krijgt dan die van de gemiddeld verdienende man of vrouw op de werkvloer.”